Rust en voorbereiden

Woensdag 21 januari

Vandaag ben ik de laatste dag in Putre, nog even alles controleren en de tijd nemen om aan de hoogte te wennen, ik voel me gelukkig al stukken beter. Ik zal zeker voor de volgende niet-Europese plantenreis eerst informeren hoe hoog we gaan, zodat ik enkele dagen voor vertrek van de trekking kan acclimatiseren.


Mijn tank is gevuld met één van de meegebrachte jerrycans en vind het spannend om met de meegebrachte benzine tot Iquique te komen. Volgens de computer in de auto moet ik met de benzine in de tank 360 km verder kunnen rijden, maar dan moet ik niet te veel moeten klimmen. Er rest nog een volle jerrycan in de auto, ook daar moet ik ongeveer 350 kilometer mee weg moeten komen.



Mary gaat vandaag weer met de bus naar Arica en hiermee begint voor haar de reis naar Manchester in Engeland. Ze heeft geen zin om naar huis te gaan, maar haar man en werk verwachten haar zaterdag weer thuis.


Iedereen die mij kent weet, dat ik nooit dingetjes of souvenirs van een reis meeneem, maar dit keer heb ik me een warme baby alpaca wollen sjaal gekocht bij een homemade winkeltje. Ik zag de weersberichten voor Nederland op mijn laptopscherm en moet mij dus goed wapenen tegen de kou. Het is hier ook koud terwijl ik dit zit te schrijven. Veel mensen dragen degelijke kleren, met de typische Andesmuts op.
Gisteren wou ik geld van de bank halen, maar de geldautomaat was defect. Vandaag lukte het om mijn portemonnee weer aan te vullen, de hostel moet betaald worden en ik wil wat wisselgeld voor onderweg hebben.

Ben nog even bij het informatiebureau binnen gewipt om de laatste onzekerheden weg te nemen. Op straat lukte het me om met een verleidelijke glimlach sommige autonome mensen op de foto te zetten. Dit keer heb ik een vrolijke en aardige paardrijdende vrouw wat geld in de handen gedrukt, om een foto van haar te mogen maken, dit gaat buiten mijn boekje, maar ach…


Andere mannen die dit zagen stonden ook snel klaar om voor een fles wijn in de kijker te willen staan. Schijnbaar waren al genoeg foto’s van hun gemaakt, want ze hadden al genoeg gedronken. Ik had geen zin om in deze verleiding mee te gaan.


Morgen wil ik redelijk op tijd vertrekken, wil ik de reistijd van zes uur naar de CONAF refugia willen combineren met af en toe uit te kunnen stappen en van de reis willen genieten. Ik zal mijn zwembroek en handdoek binnen handbereik klaar leggen, want onderweg kom ik enkele warmwaterbronnen tegen.
Ben heel benieuwd wat ik onderweg te zien zal krijgen.